Struktura przestrzenna krajobrazu przyrodniczego Drukuj

Struktura przestrzenna lasów i zadrzewień na terenie gminy Kotuń jest - z przyrodniczego punktu widzenia - dosyć korzystna. Pomimo, iż na terenie gminy nie występują duże kompleksy leśne o zróżnicowanej strukturze siedliskowej i wiekowej, które stwarzają optymalne warunki egzystencji wielu gatunkom roślin i zwierząt, silne rozdrobnienie lasów i ich równomierne rozmieszczenie są korzystne dla wielu gatunków zarówno leśnych jak ekotonalnych.

Wszystkie większe kompleksy leśne są w większym lub mniejszym stopniu połączone korytarzami ekologicznymi (zadrzewienia, aleje, szpalery drzew, dolinki rzeczne), co ułatwia lokalne migracje zwierząt i roślin leśnych. Poważną barierą dla wielu zwierząt jest droga szybkiego ruchu Warszawa-Terespol, przecinająca północną część gminy, na której ruch pojazdów jest bardzo duży oraz w mniejszym stopniu linia kolejowa Warszawa-Terespol.
Rzeki i ich doliny pełnią w krajobrazie rolę korytarzy ekologicznych, które ułatwiają migrację roślin i zwierząt, szczególnie wodnych i związanych ze środowiskami występującymi w dolinach rzecznych. Zwiększa to bioróżnorodność krajobrazu i umożliwia swobodny przepływ genów w sąsiadujących ze sobą populacjach. Ma to duże znaczenie dla przetrwania wielu gatunków, szczególnie w dobie występowania bardzo wielu barier ekologicznych, niestety coraz bardziej skutecznych, szczególnie dla zwierząt.
Migracje zwierząt wodnych na terenie gminy Kotuń mogą odbywać się w kierunku północ-południe dosyć swobodnie, poprzez koryto i dolinę Kostrzynia. Dotyczy to także niektórych mniejszych cieków ułożonych równolegle do Kostrzynia, a położonych w południowej części gminy. Także migracje w kierunku wschód-zachód mogą się odbywać poprzez dolinę Świdnicy, Gawrońca i mniejszych bezimiennych cieków ułożonych równoleżnikowo. Pod tym względem struktura sieci rzecznej jest na terenie gminy Kotuń bardzo korzystna, pomimo braku większych rzek.